ارزیابی دقت میدان ثقل محلی با استفاده از مشاهدات ماهواره گوس

بازیابی میدان ثقل با استفاده از ماموریت های فضایی در علم ژئودزی ماهواره ای، مسئله ی جدیدی محسوب نمی شود. تعیین میدان ثقل از آنالیز مدار مغشوش یکی از روش های قدیمی می باشد که از اغتشاشات مدار مغشوش برای مدل کردن میدان ثقل استفاده می شود. اما می توان میدان را نیز به طور محلی از ماموریت های فضایی تعیین کرد. در این صورت روابط انتگرالی جایگزین سری های هارمونیکی می شود. با محدود کردن منطقه برای بازیابی محلی، دیگر نیاز به داده های کل کره نداریم، به همین دلیل است که لازم ی استفاده از روابط انتگرالی، خوش رفتار بودن کرنل انتگرالی می باشد. در این پایان نامه از مشاهدات گرادیومتری ماهواره گوس به بازیابی محلی میدان پرداخته شد.تنسور گرادیومتری شامل 9 درایه از ترکیبات گرادیومتری می باشد که عناصر قطری این تنسور ، داده های گرادیومتری یا مشتقات پتانسیل در جهت های محور طول ها و عرض ها و شعاعی می باشد. از روابط و بسط های مشتقات دوم کرنل استوکس و روابط انتگرالی که مناسب برای بازیابی محلی میدان است پرداختیم. بازیابی محلی میدان از این داده های مداری یک مسئله انتقال به سمت پایین می باشد که این مسئله یک مسئله ناپایدار بوده که با استفاده از روش پایدار سازی تیخانوف اقدام به پایدار سازی معادلات نمودیم. در این بازیابی و بعد از ارزیابی دقت به دقتی با 13.51 و 18.11 و 18.57 میلی گال رسیدیم. برای بهتر شدن دقت لازم شد که به ترکیب کردن مشاهدات گرادیومتری فکر کرد که به پیاده سازی این ایده پرداختیم. در این بازیابی میدان گرانشی ، از ترکیب مشاهدات گرادیومتری توانستیم به دقتی برابر با 7.54 میلی گال برسیم.